کلام خداوند با بنده ای او درباره ای نمازشب

عکس های مجلس هفتگی هیئت کریم اهل بیت(ع)

بيان بالفارسي لسماحة آية الله العظمى الشيخ ناصر مكارم الشيرازي :
بسم الله الرحمن الرحیم

هشتاد و هشت سال پیش روز هشتم شوّال دست وهابیت نادان و بى‌خرد از آستین ظلم و 
ستمگرى درآمد و بارگاه ملکوتى و بسیار باشکوه ائمه هدى (علیهم السلام) در بقیع را 
با خاک یکسان کردند و قلوب صدها میلیون شیعه جهان و اهل سنّت محبّ اهل‌بیت (علیهم 
السلام) را جریحه دار نمودند.

شهادت مظلومانه سيد الشهدا و يارانش در كربلا،تأثير بيدارگر و حركت آفرين داشت و خونى تازه در رگهاى جامعه اسلامى دواند و جو نامطلوب را شكست و امتدادهاى آن حماسه،در طول تاريخ،جاودانه ماند.حتى در همان سفر اسارت اهل بيت نيز تأثيرات سياسى اين حادثه در انديشه‏هاى مردم آشكار شد.گروهى از اسرا را كه به شام مى‏بردند، چون به تكريت رسيدند،مسيحيان آنجا در كليساها جمع شدند و به نشان اندوه بر كشته شدن حسين«ع»،ناقوس نواختند و نگذاشتند آن سربازان وارد آنجا شوند.به شهر«لينا»

اهل بیت چیست ؟ و اهل بیت رسول خدا چه کسانی هستند؟

پیوند قرآن و اهل‌بیت به عنوان دو عنصر ارزشمند در ساحت هدایت دینی ، پیوند ژرف ، عمیق و ناگسستنی است. قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب آسمانی ، رسالت هدایت نسل‌های بشری تا انتهای عالم را به دوش می‌کشد و اهل‌بیت من حیث مفسر ، مبین ، حافظ و نگهدارنده قرآن ، نقش مکمل را ایفا می‌نمایند. پیوند و ارتباط این دو آن چنان تنگاتنگ است که اگر یکی رها شود ، دیگری مؤثر نخواهد بود ، زیرا قرآن زمانی می‌تواند نقش هدایت‌گری خود را به درستی ایفا نماید که درست تفسیر و تبیین شود ؛ امری که به عهده‌ی اهل‌بیت گذاشته شده است.

در هر زمانی بهره‌ برداری از قرآن منوط به تفسیر و تبیین درست آن است و قرآنی بدون تفسیر مانند چراغی است در دست انسان نابینا. از اینجاست که بررسی میراث تفسیری اهل‌بیت ضرورت پیدا می‌کند ، زیرا این میراث گرانبها زمینه‌ ی بهره‌گیری از قرآن را در تمام زمینه‌های زندگی فراهم می‌کند و به انسان‌های طالب هدایت، بینایی می‌بخشد.

واژه اهل‌بیت مرکب از دو واژه اهل و بیت است. طبق معمول ، تعریف و بیان مفهوم این واژه نیازمند بررسی معنای لغوی و اصطلاحی دو کلمه‌ای است که این واژه را شکل داده است ، اما از آنجایی که اهل‌بیت در بحث ما یک اصطلاح خاصی است فراتر از معنای لغوی و اصطلاحی رایج آن ، از‌این ‌رو پرداختن به معنای لغوی و اصطلاحی مورد نظر نیست و تنها به تبیین واژه‌ی اهل‌بیت به عنوان اصطلاح خاص قرآنی اشاره می‌گردد.

واژه‌ی اهل‌بیت را اولین بار قرآن کریم در آیه 33 سوره‌ی احزاب به کار برده است :
«إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» «همانا خداوند اراده کرده است تا ناپاکی ‌ها را از شما اهل‌بیت دور و شما را پاک و پاکیزه گرداند.»

گر چه در این‌که منظور از اهل‌بیت در این آیه شریفه چه کسانی هستند ، اختلاف نظر های فراوانی بین مفسران دیده‌ می‌شود ، ولی روی هم رفته از نقطه نظر غالب روایاتی که در تفسیر این آیه وارد شده‌اند و هم‌چنین دیدگاه بسیاری از مفسران بزرگ ، منظور از اهل‌بیت در این آیه ، رسول خدا ، حضرت علی ، حضرت فاطمه ، امام حسن و امام حسین می‌باشند. این نظریه را بسیاری از صحابه و همسران پیامبر نیز پذیرفته‌اند.
از این جمله می‌توان به ابو سعید خدری ، انس بن مالک ، واثله بن اسقع ، ام سلمه ، ام المؤمنین عایشه ، ابن ابی سلمه ربیب پیامبر، سعد بن ابی وقاص  ابو برزه ، ابو الحمراء ، ابو لیلی انصاری ، براء بن عازب ، ثوبان ، جابر بن عبد الله ، زید بن ارقم ، عبد الله بن جعفر، عبد الله بن عباس و عمر بن الخطاب اشاره کرد.